Autisten centrum

21 maart 2018 - Pokhara, Nepal

Als  je je nu afvraagt wat doen ze deze week? We zijn deze week elke dag aanwezig in het autistencentrum opgezet door ouders die het ook zelf begeleiden. Er zijn max. 6 kinderen met hun moeder of zus of vader aanwezig. Wat we zien is dat het hardwerkende ouders zijn die er alles aan doen om hun kind iets te leren. Wat wij zien is dat er geen autist tussen zit maar wel kinderen met een hersenbeschadiging en een handicap , Prader willi syndroom , epilepsie , en trage motoriek. Deze ouders  runnen dus dit centrum ze komen elke dag met de shooter , en proberen door structuur de kinderen iets te leren, wat niet kan maar alle dingen die je doet kan je ook zien als fyscio. Petje af voor deze ouders. Ze strijden voor een toekomst met  hun kind. En wij wij observeren en proberen voor ieder kind een klein beetje hulp te kunnen geven door  tips en trucks te geven aan de ouders. Prachtige plek om je kennis door te geven.update 

Na een volle week deel genomen te hebben in het dag programma van de kinderen praten we ieder met de ouders met tolk die ook goed Engels spreekt. De ouders hebben veel vragen ? Gaat dit over, wat kan ik doen om hem beter te maken? Het is pijnlijk maar wij weten dat dit hersenbeschadiging zijn en dit niet over gaat, we omzeilen de vraag en geven ze hoop dat ze trots op hunzelf moeten zijn , dat ze het kind moeten leren kennen en dan weten ze wat hij nodig heeft. Frank geeft uitleg over het gedrag wat hij gezien heeft, als hij zo in zijn eigen wereld leeft en druk is geef hem ruimte en dan komt er ook ruimte om te ontspannen. Laat hem bewegende beelden zien, laat hem muziek luisteren .ze erkennen wat hij vertelt en begrijpen dat is moeilijk. Moede zegt hij is zo lui en daarom doe ik oefeningen met hem anders ligt hij de heledag niets te doen, volgens ons is het dankzij de inzet van moeder dat het kind een beetje kan lopen want heel zijn  lijf is vertraagd en gehandicapt . Hoe deze ouders dus denken,  tja zo hadden wij het nog niet bekeken. Maar bewonderingswaardig  is het zeker. Er kwam een vraag is het goed om hem in een lege ruimte een uur op te sluiten per dag? Dit kind heeft een sterk karakter , nee hij zal alleen maar bozer worden. Geef hem keuzes of dit of dat, zo geef je hem regie wat hij graag wil en jij hebt zelf de controle. Een kind eet de hele dag, zelfs de douchemat is niet veilig, tja we zien het kleine voeten en handen veels te dik , trage motoriek Prader willi syndroom , we zoeken de kenmerken op en vragen het de ouders na slechte drinker na de geboorte ja, zacht huilend, ja en nog wat meer kenmerken, en nu wat kan ik doen om hem beter te maken? Tja we prijzen ze om wat ze doen, ze delen samen hun zorgen en voelen zich een familie en dan met zoveel liefde voor elkaar, samen daar kunnen wij nog wat van leren!

Bij navraag blijkt er in heel Nepal een psygiater te zijn in Kathmandu en  dat kunnen ze niet betalen, en wat heb je aan een diagnose als je toch geen medicijnen kan betalen en worden ze dan beter? Nee we begrijpen dus nu ook beter dat elk advies kennis is waar ze misschien iets mee kunnen.  En daarom worden we dokters genoemd! 

Foto’s