De dagelijkse ritjes met de bus

22 maart 2018 - Pokhara, Nepal

we houden van mensen en daarom gaan we dagelijks met de lokale bus. Soms wordt er stiekem gelachen door vrouwen. Ze slappen  ook niet dat we graag op het bankje achter de chauffeur willen zitten, eigenlijk een bankje voor als de bus vol is. Maar met onze lange benen een perfecte plek. Elke rit vragen ze of we tussen hun willen zitten maar inschatten over ruimte kunnen ze dus niet, ze laten 20 cm zien en natuurlijk pas ik daar niet tussen  dus wijzen we hen af.  Zelf lachen we ook in de bus om het geld, 25 cent naar het meer en 15 cent naar het autistencentrum, we zijn een artactie om naar te kijken groot, breed en wit. Och en ik vind het leuk om contact te maken.het is een ware happenings in de bus, de bijrijder hangt uit de bus en roept naar buiten om mensen erin te loodsen. Hij slaat twee klapjes tegen de deur, hij fluit als sein naar de chauffeur en is dus constant bezig met naar buiten te  roepen, hij staat in de deuropening laat mensen in en uit te stappen en vooral bezig met geld te innen  hij weet precies wie betaalt heeft en als toeristen zegt hij ook nog waar wij eruit moeten dus We zijn er nog niet achter maar we denken dat de lokale bussen ook privé zijn waardoor je zelf het geld moet verdienen , de ene bus is werkelijk prachtig van binnen sommige bussen hebben hippe muziek aan, en sommige zien er af geraffeld en oud uit. Je staat langs de weg en hij stopt, of je roept en hij stopt dus makkelijker kan het niet zouden ze in Nederland ook moeten doen, meer klantvriendelijkheid. De taxi's daar integen zijn klein en zitten we dus dubbel gevouwen in en je betaald het 12 voudige, dus de keus is snel gemaakt.

Foto’s

1 Reactie

  1. Gaby:
    23 maart 2018
    Grappig verhaal xx